زمان مطالعه: < 1 دقیقه هنگامی که رسول خدا (ص) رحلت کرد، کوچک و بزرگ، زن و مرد از فراق او متأثّر شدند و سراسر مدینه یک پارچه به عزا و گریه و ناله، مبدّل شد، سیل اشک از چشمهای مردم روان بود، و از هر گوشه‏ی مدینه صدای گریه و فغان و شیون شنیده می‏شد، مردم همانند حاجیان که احرام حجّ می‏بندند و فریاد

زمان مطالعه: 2 دقیقه روایت‏کننده می‏گوید: تا هفت روز بعد از رحلت پیامبر (ص) فاطمه (س) از خانه بیرون نیامد، روز هشتم به عنوان زیارت قبر پیامبر (ص) از خانه بیرون آمد با گریه و ناله به طرف قبر رسول خدا (ص) رهسپار شد، (از شدّت ناراحتی) دامنش بر زمین کشیده می‏شد، و چادرش بر پاهایش می‏پیچید، از شدّت گریه و ریزش اشک، چشمهایش

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سپس فاطمه (س) به خانه‏ی خود بازگشت، ولی شب و روز گریه و زاری می‏کرد، نه فریادش خاموش می‏شد و نه اشکش تمام می‏گشت. جمعی از بزرگان مدینه به حضور امیر مؤمنان علی (ع) آمدند، عرض کردند: «فاطمه (س) شب و روز گریه می‏کند، شب از گریه‏ی آن حضرت، خواب نداریم و روز برای ما آرامش نیست ما از تو

زمان مطالعه: 3 دقیقه روایت شده: وقتی که رسول خدا (ص) رحلت کرد، و به فاطمه (س) از ناحیه‏ی قوم، آنچه از ظلم رسید، از آن پس فاطمه (س) بیمار و بستری شد، به گونه‏ای بدن شریفش، لاغر و ناتوان گشت، گوشت بدنش گداخته گردید آنچنانکه پوست بدنش به استخوانش چسبید و همانند نقش بر دیوار شده بود. نیز روایت شده که فاطمه (س)

زمان مطالعه: < 1 دقیقه روایت شده: روزی فاطمه (س) فرمود: بسیار مایلم که صدای اذان مؤذّن پدرم را بشنوم (با توجّه به اینکه بلال حبشی، بعد از رحلت پیامبر (ص) اذان نمی‏گفت تا دیگران را تأیید نکند) این خبر به بلال حبشی رسید، طبق خواهش فاطمه (س) صدای خود را به اذان. بلند کرد. وقتی که گفت: اَللَّه اَکبَرُ. اللَّه اَکْبَرُ. فاطمه (س) بیاد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه امام صادق (ع) فرمود: فاطمه (س) هفتاد و پنج روز بعد از رسول خدا (ص) زندگی کرد، در این مدّت هیچکس او را خوشحال و خندان ندید در هر هفته دوبار، دوشنبه و پنجشنبه کنار قبر شهیدان اُحُد می‏رفت و اشاره می‏کرد و می‏گفت: در اینجا رسول خدا (ص) بود، و در آنجا مشرکین بودند (اشاره به جنگ اُحُد در