زمان مطالعه: < 1 دقیقه در کتاب «دلائل الامامه» طبری از زکریّا بن آدم نقل شده که گفت: من در محضر امام رضا (ع) بودم ناگاه حضرت جواد (ع) فرزند آن حضرت را به حضورش آوردند، او در آن وقت کمتر از چهار سال داشت، وقتی که وارد شد دستش را بر زمین زد و سرش را به طرف آسمان بلند کرد، و مدّت طولانی

زمان مطالعه: 2 دقیقه نقل شده هرگاه بیماری تب بر امام باقر (ع) عارض می‏شد، آب سرد بر بدنش می‏ریخت، سپس با صدای بلند می‏گفت: فاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ «ای فاطمه دختر محمّد (ص)». علّامه‏ی مجلسی در شرح این عبارت می‏گوید: شاید این ندا از امام باقر (ع) از این رو بوده که آن حضرت می‏خواسته از نام مقدّس فاطمه (س) برای رفع تب، شفا

زمان مطالعه: 2 دقیقه بزرگان ما(1) نقل می‏کنند «بشّار مکاری» می‏گفت: در کوفه به حضور امام صادق (ع) رفتم دیدم طبقی از خرمای «طبرزد» برای آن حضرت آورده بودند و از آن می‏خورد، و به من فرمود: بیا جلو از این خرما بخور. عرض کردم: گوارا باد، قربانت گردم در راه می‏آمدم حادثه‏ای دیدم، غیرتم بجوش آمد و قلبم درد کرد و گریه گلویم

زمان مطالعه: 2 دقیقه از مطالب گذشته، شدّت مصیبت و مظلومیّت امیر مؤمنان علی (ع) و صبر و تحمّل طاقت‏فرسای او روشن شد، بلکه می‏توان گفت: بعضی از مصائب آن حضرت از مصیبت فرزندش امام حسین (ع) که هر مصیبتی در مقایسه با آن کوچک است، بزرگتر بود، به عنوان نمونه: در کتاب «نَفَسُ المَهْمُومْ» که پیرامون وقایع عاشورا است، از طبری نقل کرده‏ایم

زمان مطالعه: 2 دقیقه محدّث بزرگ ثقةالاسلام کُلَیْنی از سدیر نقل می‏کند که گفت: در محضر امام باقر (ع) بودیم، سخن از جریانات بعد از رحلت رسول خدا (ص) و پریشانی و غربت حضرت علی (ع) به پیش آمد، مردی از حاضران به امام باقر (ع) عرض کرد: «خدا کار تو را سامان دهد، عزّت و شوکت بنی‏هاشم و بسیاری جمعیّت آنها چه شد؟»

زمان مطالعه: 2 دقیقه و ما در اینجا این بخش را با اشعار شیخ صالح حلّی» به پایان می‏بریم که براستی چه نیکو سروده است: اَلْواثِبِینَ لِظُلْمِ آلِ مُحَمَّدٍ++ وَ مُحَمَّدٌ مُلْقّی بِلا تَکْفِینٍ والْقائِلِینَ لِفاطِمٍ آذَیْتنا++ فِی طُولِ نَوَْحٍ دائمٍ وَ حَنینٍ وَالْقاطِعِینَ اَراکَةٍ کَیْما تَقِیل++ بِظِلّ اَوْراقٍ لَها وَ عُصُونٍ وَ مُجْمِعِی حَطْبٍ عَلَی الْبَیْتِ الَّذی++ لَمْ یَجْتَمِعْ لَوْلاهُ شَمْلُ الدِّینِ وَالْهاجِمِینَ