زمان مطالعه: < 1 دقیقه روز عید است و صبح راز دمید++ به چه صبح خجسته باز دمید گو به اهریمن نفاق الیوم++ ایزدی نور از حجاز دمید مژده ده خستگان هجران را++ دم عیسای چاره ساز دمید ماهی از دامن خدیجه بتافت++ کافتابش به پیشواز دمید خیز از جا و «ان یکاد» بخوان++ که مه روی دلنواز دمید زهره را گوی کز سپهر شرف++

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خصمی که کبود کرد بازوی ترا++ افروخت به سیلی ستم روی ترا آنگاه دری که شعله‏ور ز آتش بود++ افکند و فروشکست پهلوی ترا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه دیشب به سوگ «ام‏ابیها» گریستم++ با خویشتن نشستم و تنها گریستم بعد از نبی که دیده و دل غرقه شد به خون++ با درد و داغ حضرت زهرا گریستم از آتشی که بر جگر مرتضی نشست++ توفان ز دل برآمد و دریا گریستم بر پهلوی شکسته‏ی او آسمان گریست++ آن سان، کز ابر دیده سراپا گریستم همراه با خلیل و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه گلبوته‏ی باغ مصطفی زهرا بود++ آلاله‏ی داغ مرتضی زهرا بود خورشید بلند در شبستان وجود++ سرچشمه‏ی رحمت خدا زهرا بود

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابر کرامت، از چشمه‏ی نور++ اختر فشان گشت، از بام افلاک جنبید دریا، از جوی زمزم++ جوشید کوثر، از دامن خاک آوای شادی از عرش برخاست++ میلاد زهرا، میلاد زهراست هستی گل آذین، در رهگذارش++ گیتی معطر، از خاک کویش آیینه و آب تعبیر خُلقش++ آیات رحمت، تفسیر خویش در باغ احمد گلبن شکوفاست++ میلاد زهرا، میلاد زهراست آئین پاکی،

زمان مطالعه: 3 دقیقه تا نسیم نوبهاری دامن صحرا گرفت++ صحن گیتی را فروغ گل ز سر تا پا گرفت پهنه‏ی هستی گلستان گشت و دامان چمن++ بس زمرد گون گهر از ابر گوهر زا گرفت غنچه شد گلشن فریب و لاله شد بستانفروز++ شد نو اگر بلبل از شور و ره آوا گرفت زردی از رخسار هستی شد رها در نیستی++ چهره‏ی بستان