پس از غصب خلافت و پیدایش ماجراهای تلخ و مصیبت بار در مدینه، حضرت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام همراه با فاطمه زهرا علیهاالسلام، برای بیداری مردم، و دفاع از حقوق مسلم خویش، شبانه به منازل مهاجر و انصار رفته اتمام حجت میکردند، خیلیها عذر بدتر از گناه میآوردند که چرا شما زودتر از دیگران امامت خود را مطرح نکردید؟ و اجازه دادید دیگران بصحنه بیایند؟ حالا دیگر کاری از پیش نمیتوان برد
امام علی علیهالسلام توضیحات لازم را میداد. و فاطمه زهرا علیهاالسلام در جواب عذر تراشیها، میفرمود:
حدیث 212
قالت: ما صنع ابوالحسن الا ما کان ینبغی له و لقد صنعوا ما الله حسیبهم و طالبهم
(ابوالحسن علی علیهالسلام کاری انجام نداد، بجز آن که سزاوار بود «مانند، انجام مراسم تدفین رسول خدا صلی الله علیه و آله و جمع آوری قرآن» تا انجام گیرد و اما امت پیمان شکن کارهای ناروائی انجام دادهاند که تنها خدا آنها را محاسبه و رسیدگی خواهد کرد)(1)
1) بحارالانوار ج 28 ص 352 و غایة المرام ص 569 و الامامة والسیاسة ص 12.
