جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

عرفان فاطمه

زمان مطالعه: 2 دقیقه

1- خداشناسی فاطمه علیهاالسلام خ- خداشناسی

2- ترک دنیا پرستی د- دنیا و دنیازدگی

3- نزول ملائکه و سلام فاطمه م- معجزات و کرامات، ح 197 و 198 و 196

4- شکر در مشکلات و سختیها ز- ساده زیستی و کار روزانه، حدیث 88

5- خداگرائی قبل از تولد

در آن روزهای سخت و مصیبت بار آغاز بعثت رسول اکرم صلی الله علیه و آله که از هر طرف، فشارهای اقتصادی و اجتماعی و روانی به خانواده‏ی پیامبر صلی الله علیه و آله تحمیل می‏شد، و دروغگویان بی‏پروا و بت پرستان بی‏ایمان، دعوت الهی رسول خدا را تکذیب می‏نمودند، حضرت خدیجه نگران آینده و تنهائی پیامبر صلی الله علیه و آله، و نیز نگران مصیبت‏ها و چگونگی مقابله با انواع تهاجمات قریش بود.

او، دلتنگ و مضطرب نشسته بود که صدای دلنوازی او را آرامش بخشید، فاطمه‏ی زهرا علیهاالسلام در شکم مادر، به دلداری مادر پرداخت و فرمود:

حدیث 129

قالت: یا اماه لا تحزنی و لا ترهبی فان الله مع ابی

(مادر جان! اندوهگین و مضطرب نباش زیرا پروردگار جهانیان یار و یاور پدرم (رسول الله صلی الله علیه و آله) می‏باشد)(1)

6- خداگرائی فاطمه علیهاالسلام در سنین کودکی

روزی که حضرت خدیجه علیهاالسلام از دنیا رفت، حضرت زهرا علیهاالسلام به دور پدر می‏چرخید و می‏پرسید:

حدیث 130

قالت: یا ابة این امی

(پدر جان، مادرم کجاست؟)

جبرئیل علیه‏السلام فرمود: یا رسول الله! سلام ما را به فاطمه برسان، و به او اطلاع بده که مادرش خدیجه در خانه‏های بهشتی با آسیه و مریم زندگی می‏کند.

وقتی این بشارت را حضرت زهرا علیهاالسلام شنید، فرمود:

قالت: ان الله هو السلام و منه السلام و الیه السلام

(بدرستی که خدا حقیقت سلام است و از اوست سلام و سلام به سوی اوست(2)

7- عرفان فاطمه از زبان علی علیه‏السلام

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله پس از ازدواج حضرت علی علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام، و سپری شدن مراسم عروسی، ابتدا از علی علیه‏السلام پرسید: همسرت فاطمه علیهاالسلام را چگونه یافتی؟

امام پاسخ داد:

نعم العون علی طاعة الله

(خوب یار و یاوری است در اطاعت کردن از خدا)

سپس از دخترش پرسید: شوهرت را چگونه یافتی؟ فرمود:

حدیث 131

قالت: خیر بعل

(بهترین شوهر است)(3)


1) 1- الجنة العاصمة ص 1902- روض الفائق ص 255 و 314: شیخ حزیفیش کازرونی (متوفای 810 هجری).

2) بحارالانوار ج 16 ص 1 – و – ج 43 ص 27 و 28 و المجالس ص 110.

3) مناقب ابن شهر آشوب ج 3 ص 355 و 356 و بحارالانوار ج 43 ص 133 و 117.