در اسلام، به آرایش و عطر زدن، و استفاده از بوهای خوش، برای شوهر و محارم، یا در منزل، و یا در حالت عبادت و نیایش، سفارش شده و نوعی عبادت است. آنچه نهی شده و سفارش به احتیاط کردهاند، استفاده از عطر و
آرایش برای نامحرمان یا در روابط اجتماعی است، که عامل فساد میشود و حرام است.
در این باره توجه به سفارش حضرت زهرا علیهاالسلام در لحظههای واپسین زندگی ضروری است که پس از وضوء گرفتن به «اسماء بنت عمیس» فرمود:
حدیث 96
قالت: هاتی طیبی الذی اتطیب به و هاتی ثیابی التی اصلی فیها، اجلسی عند راسی فاذا جاء وقت الصلوة فاقیمینی فان قمت و الا فارسلی الی علی علیهالسلام
(ای اسماء! عطر مرا، همان عطری که همیشه میزنم، و پیراهنی را که همیشه با آن نماز میگزارم بیاور و بر بالینم بنشین، هرگاه وقت نماز شد مرا از خواب بیدار کن، اگر بیدار شدم که نماز میگزارم و اگر بیدار نشدم، کسی را به دنبال علی علیهالسلام بفرست تا بیاید.)(1)
1) کشف الغمه ج 2 ص 62.
