اعتراض فاطمه و گواهی شهود

هنگامی که فاطمه (س) از دستور ابوبکر اطّلاع یافت نزد ابوبکر رفت و فرمود: «چرا مرا از ارثی که پدرم رسول خدا (ص) برایم گذاشته بازمی‏داری، و وکیل و نماینده‏ی مرا از فدک، خارج نموده‏ای؟! با اینکه رسول خدا (ص) آن را به فرمان خدا، ملک من نمود».

ابوبکر گفت: برای گفته‏های خودت شاهد بیاور (که رسول خدا فدک را ملک

خاص تو نموده است).

فاطمه (س) رفت و اُمّ‏اَیْمَنْ (از بانوان بسیار مورد احترام رسول خدا) را به عنوان شاهد نزد ابوبکر آورد.

اُمّ‏اَیْمَن به ابوبکر گفت: گواهی نمی‏دهم مگر اینکه (در مورد اعتباری که دارم) به گفته‏ی رسول خدا (ص) در شأن من، به تو استدلال کنم، ترا به خدا سوگند می‏دهم آیا نمی‏دانی که رسول خدا (ص) فرمود: اِنَّ اُمّ اَیْمَنٍ اِمْرأةٌ مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ «اُمّ‏ایمن، بانوئی است که البتّه از اهل بهشت است؟».

ابوبکر گفت: آری می‏دانم که پیامبر (ص) چنین فرمود.

اُمّ‏ایمن گفت: گواهی می‏دهم که خداوند به رسول خدا (ص) این آیه را وحی کرد:

وَ آتِ ذَالْقُرْبی حَقَّهُ «و حق نزدیکان را بپردازد» (اسراء- 26).

پیامبر (ص) پس از نزول این آیه، و فرمان خدا، فدک را به فاطمه (س) واگذار نمود.

سپس حضرت علی (ع) نزد ابوبکر آمد و عین این مطلب را گواهی داد. برای ابوبکر ثابت شد که فدک ملک شخصی فاطمه (س) است، بر همین اساس، نامه‏ای (قباله‏ای) در مورد ردّ فدک به فاطمه (س) نوشت و به فاطمه (س) داد.

عمر بن خطاب وقتی که از جریان آگاه شد، با ابوبکر ملاقات کرد و گفت: این نامه چیست؟

ابوبکر گفت: فاطمه (س) ادعا کرد که فدک مال من است، و برای صدق ادّعای خود اُمّ‏اَیْمَن و علی (ع) را به عنوان شاهد و گواه آورد، و من بر این اساس آن نامه را درباره‏ی ردّ فدک فاطمه (س) نوشتم و به او دادم.

عمر نزد فاطمه (س) رفت و آن نامه را گرفت و پاره پاره کرد و گفت: فدک فیی‏ء (ثروت بدست آمده بدون جنگ از دست کافران) است و مال همه‏ی مسلمین می‏باشد. و «اوس بن حدثان» و «عایشه» و «حفصه» گواهی می‏دهند (یا به قول اوس بن حدثان، عایشه و حفصه گواهی دادند) که رسول خدا (ص) فرمود:

لِنَّا مَعاشِرَ الْاَنْبِیاء لا نورِثُ، ما تَرَکْناهُ صَدَقةٌ.

: «ما گروه پیامبران، ارث نمی‏گذاریم، آنچه را گذاشته‏ایم صدقه (برای عموم) است».

و در مورد شهود، علی (ع) شوهر فاطمه (س) است و به نفع خود گواهی را استوار کرده (پس قبول نیست) امّا اُمّ‏اَیْمَن، بانوی درستکاری است، اگر شخص دیگری با او گواهی دهند، به آن توجّه می‏کنیم و نظر می‏دهیم!!

فاطمه (س) در حالی که سخت اندوهگین بود از نزد ابوبکر و عمر، دور شد.