گفتار مسعودی، مورخ معروف

مورّخ معروف (علی بن الحسین مشهور به) مسعودی در کتاب مروج‏الذَّهب در تاریخ قیام عبداللَّه بن زبیر می‏گوید:

عبداللَّه بن زبیر تصمیم گرفت همه‏ی بنی‏هاشم را که در مکّه بودند در شعب ابیطالب جمع کند، و هیزم زیاد به آنجا آورد که اگر یک جرقّه‏ی آتش به آن هیزم‏ها می‏افتاد،

همه‏ی بنی‏هاشم می‏سوختند و یک نفر از آنها جان سالمی به در نمی‏بردند، در میان آنها محمّد حنفیّه (فرزند علی علیه‏السلام) نیز بود.

سپس نقل می‏کند: که ابوعبداللَّه جدلی همراه چهار هزار نفر از کوفه از جانب مختار به مکّه آمدند و بنی‏هاشم را از آن مهلکه نجات دادند.

مسعودی می‏گوید: نوفلی در کتاب خود در ذکر تاریخ یکی از منسوبین عایشه نقل می‏کند که حماد بن سلمه گفت: عروة بن زبیر برادر عبداللَّه بن زبیر، هنگامی که این انتقاد را نسبت به برادرش می‏شنید، از جانب برادرش، عذر می‏آورد و می‏گفت: «منظور عبداللَّه از جمع کردن هیزم، ترساندن بنی‏هاشم بود (نه سوزاندن آنها) تا آنان را وادار به بیعت با خویش سازد، چنانکه در گذشته (عمر بن خطاب) بنی‏هاشم را با این شیوه ترسانید، و هیزم را برای سوزاندن آنها جمع کرد، زیرا آنها از بیعت سرپیچی می‏نمودند!!

سپس نوفلی می‏گوید: این مطلبی است که شرح آن در اینجا نمی‏گنجد و ما در کتاب خود که درباره‏ی مناقب اهل‏بیت (ع) و تاریخ زندگی آنها بنام «حدائق الاذهان» است، این مطلب را شرح داده‏ایم.