فاطمه (س) فرمود: هنگامی که این آیه (63 نور) نازل گردید: لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضاً
: «دعوت پیامبر را در میان خود مانند دعوت بعضی از شما نسبت به بعضی دیگر تلقّی نکنید» (یعنی پیامبر (ص) را با احترام صدا کنید).
من رسول خدا (ص) را با جملهی «ای رسول خدا» صدا میزدم، ولی آن حضرت مایل بود که به او بگویم: «ای پدر!»، سه بار چیزی نفرمود، تا اینکه به من رو کرد و فرمود:
یا فاطِمَةُ اِنَّها لَمْ تُنْزَلْ فِیکِ، وَ لا فِی اَهْلِکِ وَ لا نَسْلِکِ، وَ اَنْتِ مِنّیِ وَ اَنَا مِنْکِ، اِنَّما نَزَلَتْ فِی اَهْلِ الْجَفاءِ وَ الْغِلَظَةِ مِنْ قُرَیْشٍ، اَصْحابِ الْبَذْخِ وَ الْکِبْرِ.
: «ای فاطمه! این آیه در مورد تو و خاندان و نسل تو نازل نشده، و تو از من هستی و من از تو میباشم، بلکه این آیه در مورد افراد بیمهر و خشن قریش، همان افراد متکبّر و خودخواه نازل شده است».
سپس فرمود:
قُولِی لِی یا اَبَهْ! فَاِنَّها اَحْیی لِلْقَلْبِ، وَ اَرْضی لِلرَّبِّ.
: «به من بگو ای پدر، که این گونه سخن تو، قلب مرا زندهتر میکند (برای قلب من نشاط انگیزتر است) و خدا را خشنودتر میسازد».
و در کتاب مصباح الانوار از امیر مؤمنان علی (ع) نقل شده که فاطمه (س) فرمود: رسول خدا (ص) به من فرمود:
مَنْ صَلّی عَلَیْکِ غَفَرَ اللَّهُ تَعالی لَهُ، وَ اَلْحَقَهُ بِی حَیْثُ کُنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ.
: «کسی که بر تو درود بفرستد خداوند متعال او را میآمرزد، و او را در بهشت در آن جایگاهی که هستم، به من ملحق مینماید».