فخر بطحا

باد بهار کار مسیحا کند همی++

کاشجار مرده را دمش احیا کند همی

گر لاله نیست شیدا، داغش به دل چراست؟++

کاین خود حکایت از دل شیدا کند همی

بنگر به عندلیب که بر شاخسار عشق++

«خوشدل صفت مدیحت زهرا کند همی

ام‏الائمه النقبا، بضعه الرسول++

آن را که مدح خالق یکتا کند همی

امروز پا نهد به جهان آنکه از شرف++

او را خدا شفیته‏ی فردا کند همی

از مقدمش جمادی ثانی، ربیع شد++

کز رخ جهان پر از گل رعنا کند همی

بطحا بود چو مولد پاکش به کائنات++

زان تا به حشر فخر به بطحا کند همی

آن درج یازده گهر و مام هفت و چار++

کو دهر پر ز لؤلؤ لالا کند همی

زهرا که زهره زهره ندارد که بر رخش++

یک ره ز فرط نور تماشا کند همی

زان رو چنین سپهر معلق، معلق است++

کو پشت خود به خدمت او تا کند همی

شعری(1) مگر به مدحش شعری سروده است++

«خوشدل» که جا به گنبد خضرا کند همی

1) شعرا: نام دو ستاره، و در فارسی دو خواهران نیز گویند.