عصمت الله (1)

امروز عالمی ز تجلی منور است++

میلاد با سعادت زهرای اطهر است

نور خدا ز فرش تتق می‏کشد به عرش++

روشن به روی فاطمه چشم پیمبر است

در وصف او گر ام‏ابیها شنیده‏ای++

این خود یک از فضایل آن پاک گوهر است

هر مادر آورد پسر، از اوست مفتخر++

بالنده مام گیتی از این نیک دختر است

احمد وجود پاک ورا روح خویش خواند++

با اینکه خود به مرتبه روح مصور است

تنها نه دختر است رسول خدای را++

کز رتبه بر ولی خدا نیز همسر است

در حیرتم چه مدح سرایم به حضرتی++

کورا مدیح خوان ز شرف ذات داور است

او هست عصمت الله و چندان شگفت نیست++

کز چشم خلق تربت پاکش مستر است

ای آفتاب برج شرف کافتاب چرخ++

در آسمان قدر تو از ذره کمتر است

ربط رسالت است و ولایت جناب تو++

بل این دو را وجود تو مبنا و مصدر است

هستند گوشوار، دو دلبند تو به عرش++

بی شک دل تو عرش خداوند اکبر است

بر آستان تست ز جان ملتجی «صغیر»++

عمری است کحل دیده‏ی او خاک این در است