شمع بزم نبوت

بر افلاک حقایق زهره‏ی حلم و حیا زهرا++

به بحر عصمت حق گوهر صدق و صفا زهرا

یگانه بانوی دین فخر نسوان بنی‏آدم++

فروزان شمع بزم محفل آل‏عبا زهرا

بتول طاهره خیر النسا انسیه‏ی حورا++

مهین ام‏الائمه، بنت ختم الانبیا زهرا

زکیه، بضعه ختم رسل، صدیقه‏ی مطلق++

خبیر «سر ما اوحی»(1) به امر مصطفی زهرا

غرض در خلقت زن بود حق را در وجود او++

وگرنه بود در رتبت نبوت را سزا زهرا

کمال وهم حیران است در وصف جلال او++

چو مستغنی است از هر وصف و هر مدح و ثنا زهرا

نیاسوده هنوز از ماتم مادر که در دنیا++

به درد فرقت و داغ پدر شد مبتلا زهرا

فغان زان دم که با اطفال لب پر شکوه از امت++

روان شد بر سر قبر پیمبر با نوا زهرا

به زاری گفت ای سلطان خوبان یا رسول‏الله++

نگر از جور امت گشته زار و بینوا زهرا

مرا ای باعث ایجاد عالم در پناه خود++

ببر، زیرا که سیر آمد ازین دار فنا زهرا

ندانم شیعیان، با آن همه درد و الم آیا++

خبر می‏داشت آندم از حدیث کربلا زهرا

1) سر ما اوحی: اشاره به آیه‏ی مبارکه 10 از سوره‏ی النجم است که می‏فرماید «و خداوند به بنده‏ی خویش هر چه باید وحی کند، وحی کرد».