سید کونین تا همسر گزید++
آن که بود از جمله والاتر گزید
شمس ایمان روبرو با ماه شد++
نقد آن را مه ز جان دلخواه شد
روشنی بگرفت از آن شمس دین++
زین سبب گردید امالمومنین
مام زهرا یعنی آن بانوی راد++
باب رحمت بر همه عالم گشاد
جبرئیل آورد سیبی از بهشت++
سیب بود آن نطفهی نیکو سرشت
تا تناول کرد آن سیب از صفا++
نطفهی زهرا گرفت از مصطفی
نور از این دختر به عالم پخش شد++
قسمی از آن هم به مادر بخش شد
این سیادت را که دخت از حق گرفت++
مام اگر سهمی برد نبود شگفت
آیت الکبرای اکبر بود او++
قدر بر خیل زنان افزود او
سید و انسیه الحور است او++
در سیادت از همه والاست او
نیست والاتر از او در عالمین++
این شرف بس کو بود مام حسین
یازده آئینه از او نقش گیر++
هر یکی زیشان جهانی را امیر
او بزرگ بانوان عالم است++
بلکه در معنا روان عالم است
جسم عالم را روان شد فاطمه++
بلکه جان جان جان شد فاطمه
1) برداشتی و تفسیری از مناقب منسوب به محییالدین ابن عربی.