الناجیه المنجیه لمحبیها(1)

ای مسبب خود گواه خود شوی++

هسته را خود کاری و خود بدوری

جلوه‏گه بر گل کنی تا بلبلان++

گرد او آیند روزان و شبان

گه کنی شب را فروزان همچو روز++

از جمال اختری گیتی فروز

مصطفی را شمع هر محفل کنی++

تا از آن مجرا نظر بر دل کنی

هم تو خود سازی علی را لب لب++

تا بسازی مردمی اخلص ز حب

از طریق حب زهرای بتول++

میکنی عذر گنه کاران قبول

همچنان کز اختلاط ماء و طین++

جسم آدم ساختی بس نازنین

هر که جانش شد عجین با مهر دوست++

مغز گردد گرچه باشد جمله پوست

ای مبدل کرده نار آذری++

بر گل و ریحان، تو از گل بهتری

چیست یا رب حب زهرای بتول++

کین چنین افتد به درگاهت قبول

که ببخشایی و رحمت آوری++

وز بدی‏ها جمله را سازی بری

هم سبب ساز و لطیفی بنده را++

باب بگشا باب بگشاینده را

حق آن زهرای اطهر ای لطیف++

نار شهوت در دل ما کن خفیف

تا ز جان، ما خادم آن در شویم++

عصمتش را تا همه مظهر شویم

1) برداشتی و تفسیری از مناقب منسوب به محیی‏الدین ابن عربی.