یک سؤال دقیق

سپس جاحظ (دانشمند نامبرده) در ادامه‏ی سخن می‏گوید:

اگر کسی سؤال کند: چگونه می‏توان گفت که ابوبکر به فاطمه (س) آزار رسانید،

در صورتی که هر چه فاطمه (س) به ابوبکر، تندی می‏کرد و با گفتار خشن با ابوبکر سخن می‏گفت، ابوبکر با کمال نرمش جواب می‏داد، مثلاً فاطمه (س) به او می‏فرمود: من از این پس هرگز با تو سخن نمی‏گویم، ابوبکر در پاسخ می‏گفت: من هرگز از تو دوری نمی‏کنم، فاطمه (س) می‏فرمود: ترا نفرین می‏کنم، ابوبکر در جواب می‏گفت: من برای تو دعای خیر می‏کنم، به این ترتیب ابوبکر در دارالخلافه در حضور قریش، در برابر خشونت فاطمه (س) تحمّل کرد، و هیبت و شکوه خلافت، او را از نرمش بازنداشت، با اینکه مقام خلافت به اُبّهت و هیبت، محتاجتر است و چه بسا بر خلیفه واجب است که با قاطعیّت حریم باعظمت مقام خلافت را حفظ کند و از شکستن این حریم جلوگیری نماید.

ولی ابوبکر ملاحظه‏ی حریم نکرد، تا فاطمه (س) را نرنجاند، بلکه با کمال نرمش، سخن گفت تا مقام و احترام فاطمه (س) را حفظ نماید، آنجا که خطاب به فاطمه (س) گفت: «در شرائط نیاز و بی‏نیازی هیچکس نزد من عزیزتر از تو نیست، ولی (چه کنم) که از پیامبر (ص) شنیده‏ام می‏فرماید: ما گروه پیامبران، ارث نمی‏گذاریم، بلکه آنچه از ما باقی ماند صدقه است.