یادآوری وصیت پیامبر و نفی عمر

امام علی (ع) به مردم فرمود: رسول خدا (ص) به شما وصیت کرد که من دو چیز گرانقدر را در میان می‏گذارم: 1- قرآن 2- عترت من که اهل‏بیت من هستند، و این دو از هم جدا نمی‏شوند تا در کنار حوض کوثر بهشت با من ملاقات کنند، پس اگر شما قرآن را می‏پذیرید، مرا نیز همراه قرآن، بپذیرید تا بین شما به آنچه که خدا در قرآن نازل کرده، حکم کنم، چرا که من آگاهتر از شما به همه‏ی قرآن از ناسخ و منسوخ و تأویل، و محکم و متشابه، و حلال و حرام قرآن می‏باشم.

عمر گفت: این قرآن را با خودت ببر، تا نه آن از تو جدا گردد و نه تو از آن جدا شوی، ما نیازی نه به آن قرآن جمع‏آوری شده بوسیله‏ی تو داریم و نه به تو نیازمندیم.

حضرت علی (ع) قرآن را برداشت و به خانه‏ی خود بازگشت، و بر جایگاه نماز خود نشست و قرآن را در دامنش نهاد و آیات آن را می‏خواند. و از چشمانش اشک می‏ریخت.