زمان مطالعه: < 1 دقیقه
عالم معروف اهل تسنّن، ابن ابیالحدید میگوید: منظور ابنعباس از سخن فوق
این است که استاد من ابوالخیر مصدق پسر شبیب واسطی در سال 603 ه.ق، به من گفت: «من این خطبه را بر استادم ابومحمد، عبداللَّه بن احمد معروف به «ابنخشاب» قرائت نمودم، وقتی که به سخن ابنعباس رسیدم، استادم به من گفت: اگر من میبودم به ابنعبّاس میگفتم: «آیا چیزی در نزد علی (ع) بوده که آن را نگفته باشد تا تو اندوهگین گردی؟!» (او همه چیز را در این خطبه افشا کرد).
وَاللَّهِ ما رَجَعَ عَنِ الْاَوَّلِینَ وَ لاعَنِ الْآخِرِینَ.
: «سوگند به خدا چیزی از خلفای اوّل و آخر باقی نگذاشت و همه را گفت!»(1)
1) مترجم گوید: براستی که سخن این استاد، جالب و بجا است، چرا که با تجزیه و تحلیل خطبهی شقشقیّه خطوط اصلی مطالب بطور خلاصه بیان گردیده و برای اتمام حجّت کافی است.