پس از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله، و پیش آمدن مشکلات و مصیبتها بر اهل بیت علیهمالسلام، عزاداری و گریههای حضرت زهرا علیهاالسلام تداوم داشت، و طبیعی بود که سران حکومت کودتا، احساس خطر میکردند.
افرادی را خدمت امیرالمؤمنین علیهالسلام فرستادند، تا گریهها و عزاداری حضرت فاطمه علیهاالسلام را کنترل نماید. و امام علی علیهالسلام به آن حضرت اطلاع داد که گروهی آمدهاند و میگویند: فاطمه علیهاالسلام یا شب گریه کند و یا روز!
حضرت فاطمه علیهاالسلام جواب داد:
حدیث 166
قالت: یا اباالحسن ما اقل مکثی بینهم و ما اقرب مغیبی من بین اظهرهم فوالله لا اسکت لیلا و لا نهارا او الحق بابی رسول الله صلی الله علیه و آله
(ای اباالحسن، چقدر اندک است، ماندن من در میان مردم و چقدر نزدیک است، زمان پنهان شدن من از جمعشان! سوگند به خدا هرگز سکوت نمیکنم، نه در شب و نه در روز، (گریههای مداوم را تعطیل نمینمایم) تا این که به پدرم رسول الله صلی الله علیه و آله ملحق گردم.)
حضرت علی علیهالسلام فرمود: هر طور دوست داری عمل کن!
و آن گاه جائی را در بقیع بنام «بیت الاحزان» برای فاطمه علیهاالسلام درست کرد تا به عزاداری و گریههای خود ادامه دهد.(1)
1) بحارالانوار ج 43 ص 177 و 174 و کوکب الدری ج 1 ص 242.
