لما قضت فاطم الزهراء غسلها++
عن امرها بعلها الهادی و سبطاها(1)
و قام حتی اتی بطن البقیع بها++
لیلا فصلی علیها ثم واراها(2)
و لم یصل علیها منهم احد++
حاشا لها من صلاه القوم حاشاها(3)
یا نفس ان تلتقی ظلما فقد ظلمت++
بنت النبی رسولالله وابناها(4)
تلک التی احمد المختار والدها++
و جبرئیل امین الله رباها(5)
الله طهرها من کل فاحشه++
و کل ریب و صفاها و زکاها(6)
1) چون فاطمه (ع) از رنج این جهان آسود، به وصیت او شوی او و دو فرزندش او را شستند. (سبط، در معنی فرزندزاده مشهور شده است. اما معنی دیگر آن فرزندی است که مورد اختصاص و خالص نسب باشد «لسان العرب»).
2) و در دل شب هنگامی که دیدههای همه در خواب بود او را به بقیع برد، پس بر او نماز خواند و قبر او را از مردم پوشاند.
3) و هیچکس از آنان (که زهرا دوست نمیداشت)، در این نماز شرکت نداشت، چه او را به نماز آنان نیازی نبود.
4) ای نفس اگر ستمی میبینی دختر پیغمبر خدا و فرزندان او ستم دیدند.
5) دختری که پدر او احمد مختار است و پرورندهی او جبرئیل، امین پروردگار.
6) خدایش از هر زشتی و عیب پاک نمود و او را پاکیزه ساخت و از غل و غش بپالود.
