چشمه‏ی پاک ازلی

فاطمه دخت نبی، فخر بشر++

آنکه خواند «ام‏ابیها» ش پدر

آسمان شرف و بحر سخا++

روشنی بخش دل پیغمبر

آیت روشن حق، یار علی++

شافع شیعه به روز محشر

جوشش چشمه‏ی پاک ازلی++

یازده حجت حق را مادر

آنکه بر مسند خاتونی عشق++

شد علی شیر خدایش همسر

فاطمه: گوهر دامان رسول++

ای ملک خوی بهشتی منظر

آستان بوس تو شد حور و ملک++

نام تو لوح زمان را زیور

مادر پیر فلک با همه سعی++

چون تو فرزند نزاید دیگر

پیران تو و اولاد توایم++

در امانیم ز هر خوف و خطر

چشم امید و شفاعت دارند++

سوی تو روز جزا، جن و بشر

خرم آنانکه در اندیشه‏ی تو++

روز و شب عمر خود آرند بسر

راه یابند بسر منزل دوست++

با دعاهای شب و آه سحر

تویی آن زهره‏ی زهرا به فلک++

که بُوَد مهر و مهت، خدمتگر

کار مدح تو نیاید از من++

کرده مدح تو به قرآن، داور…

بر چو من عاصی غمگین چه شود++

کز محبت فکنی نیم نظر

از تو دارم به جهان خنده‏ی شوق++

وز تو دارم همه شب دیده‏ی تر

تا «شقایق» ره و رسم تو گزید++

گشت فارغ ز غم و فتنه و شر