پیامهای ابوبکر به علی و پاسخهای آن حضرت

اینک به روایت سُلیم بن قیس بازمی‏گردیم: سپس علی (ع) وارد خانه‏ی خود شد، عمر به ابوبکر گفت: کسی را نزد علی (ع) بفرست تا بیاید و بیعت کند، زیرا کار خلافت بدون بیعت علی (ع) سامان نمی‏یابد، اگر او با ما بیعت کند، به او امان خواهیم داد.

ابوبکر شخصی را به نزد علی (ع) فرستاد و توسط او پیام داد که «دعوت خلیفه‏ی رسول خدا (ص) را اجابت کن».

قاصد ابوبکر نزد علی (ع) آمد و پیام او را ابلاغ کرد، علی (ع) به او فرمود: شگفتا! چقدر زود رسول خدا (ص) را تکذیب کردید، ابوبکر و اطرافیان او می‏دانند که خدا و رسول خدا (ص) غیر مرا خلیفه‏ی خود قرار نداده‏اند.

قاصد، گفتار علی (ع) را به ابوبکر ابلاغ کرد.

ابوبکر گفت: این بار برو و به علی (ع) بگو: «دعوت امیر مؤمنان (ابوبکر) را اجابت کن».

قاصد نزد علی (ع) آمد و پیام ابوبکر را ابلاغ کرد.

علی (ع) فرمود: شگفتا! هنوز چندان از عهد رسول خدا (ص) نگذشته که آنها فراموش نمایند، سوگند به خدا او (ابوبکر) می‏داند که این اسم برای احدی جز من، شایستگی ندارد، همانا رسول خدا (ص) به او امر کرد که به عنوان امیر مؤمنان بر من سلام کند، و او یکی از هفت نفر است که از طرف پیامبر (ص) به این کار مأمور شدند، او و رفیقش (عمر) در میان هفت نفر از رسول خدا (ص) پرسیدند: آیا این دستور از طرف خدا و رسولش است؟!

پیامبر (ص) فرمود:

نَعَمْ حَقاً مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ اِنَّهُ اَمِیرُالْمؤمِنینَ وَ سَیّدُ الْمُسْلِمیِنَ وَ صاحِبُ لَواءِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ یُقَعِّدُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَلَی الصِّراطِ فیدخِلُ اَوْلِیائَهُ الْجَنَّةَ وَ اَعْدائَهُ النَّارَ.

: «آری، از طرف خدا و رسولش حق است که علی (ع) امیر مؤمنان و سرور مسلمین و پرچمدار افراد درخشنده و نورانی می‏باشد، خداوند در روز قیامت، او را بر «پل صراط» می‏نشاند، و آن حضرت دوستان خود را به سوی بهشت، و دشمنانش را به سوی دوزخ روانه می‏کند».

قاصد ابوبکر، سخنان علی (ع) را به ابوبکر ابلاغ نمود، آنها آن روز از دعوت آن حضرت منصرف شدند.

به نقل سُلیم بن قیس، سلمان می‏گوید: شب فرارسید، حضرت علی (ع)، فاطمه (س) را سوار بر مرکب کرد و دست دو نفر فرزندش حسن و حسین (ع) را گرفت و به خانه‏های اصحاب رسول خدا (ص) رفت و احدی از اصحاب باقی نماند که علی (ع) نزد او نرفته باشد، آن بزرگوار، خدا را در مورد حقّ خود به یاد آنها آورد، و آنها را به نصرت و یاری، حمایت کرد، ولی جز ما چهار نفر، دعوت آن حضرت را اجابت نکرد، آن چهار نفر عبارت بودند از: سلمان، ابوذر، مقداد و زبیر بن عوام، ما سرهای خود را (به علامت یاران علی علیه‏السلام) تراشیدیم، و ایثارگرانه برای یاری آن حضرت، کمر همّت بستیم، و در میان ما بصیرت «زُبیر» در حمایت از آن بزرگوار، از ما بیشتر بود.