محدّث بزرگ شیخ کُلینی از ابوبصیر نقل میکند که گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: آیا نمیخواهی وصیّت فاطمه (س) را برای تو بخوانم؟
گفتم: آری میخواهم؟
امام صادق (ع) جامهدانی را بیرون آورد و در میان آن نامهای را درآورد و چنین خواند:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمانِ الرَّحِیم: این وصیّتی است که دختر پیامبر (ص) فاطمه (س) به آن وصیّت نموده است، وصیّت کرد به «حَوائط سَبْعَه» (باغهای هفتگانه) که عبارتند از: 1- عواف 2- دلال 3- برقه 4- مبیت 5-حسنی 6- صافیه 7- مَشْرَبه اُمّابراهیم، (تا وقف
باشد) و تولیت آن را به امیر مؤمنان علی (ع) واگذار نمودم. و پس از وفات علی (ع) وصیّت میکنم به فرزندم حسن (ع) و پس از او به حسین (ع) و پس از او به بزرگترین فرزندانم (یعنی تولیت آنها تا ابد بدست فرزندان ارشدم در طول زمان باشد) و خداوند بر این وصیّت گواه است، و همچنین: مقداد و زُبیر گواهی میدهند، و این وصیّت را علی بن ابیطالب (ع) نوشت».(1)
عالم بزرگوار سیّد بن طاووس (متوفی 664 ه.ق) در کتاب کشفالمحجّة در ضمن بیان اینکه:
«پیامبر (ص) و امیر مؤمنان علی (ع) فقیر نبودند، و در خصلت زهد، شرط نیست که همراه فقر باشد» خطاب به پسرش میگوید:
«جدّ تو حضرت محمّد (ص)، «فدک و عوالی» را در میان بخشودههای خود، به مادرت فاطمه (س) بخشید و عوائد و محصول فدک و عَوالی، به نقل شیخ عبداللَّه بن حماد انصاری در هر سال 24 هزار دینار بود.
و در روایت دیگر آمده، عوائد و محصول آن معادل هفتاد هزار دینار بود» (پایان سخن سیّد بن طاووس).
1) توضیح اینکه: حضرت فاطمه (س) وقتی که برای مطالبهی حق خود نزد ابوبکر میآمد، «فدک و عَوالی» آن را مطالبه میکرد، ظاهراً منظور از «عوالی» همان هفت باغ است که در بالا ذکر شد (مترجم).
