نگاهی به عبادت حضرت زهرا

حسن بصری (زاهد معروف) می‏گوید: در امّت اسلام هیچکس عابدتر از فاطمه (س) نبود، آنقدر به عبادت ایستاد که پاهایش ورم کرد.

و رسول اکرم (ص) به فاطمه (س) فرمود: چه چیز برای زن بهتر است، در پاسخ گفت:

اَنْ لا تَری رَجُلاً وَ لا یَراها رَجُلٌ.

: «نه او، مرد نامحرم را بنگرد و نه مرد نامحرم او را بنگرد».

پیامبر (ص) با شنیدن این سخن، فاطمه (س) را به سینه‏اش چسبانید و این آیه را خواند: «ذُرِیَةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ»: «آنها دودمانی بودند که (از نظر تقوی و فضیلت) بعضی از آنها از بعضی دیگر گرفته شده‏اند» (آل‏عمران- 34)

امام حسن (ع) می‏فرماید: در شب جمعه مادرم را در محراب عبادتش دیدم، همواره در رکوع و سجود بود تا سفیده‏ی سحر دمیده شد می‏شنیدم که نام مؤمنین و مؤمنات را به زبان می‏آورد و برای آنها دعا می‏کرد، ولی برای خودش هیچ دعا نکرد، گفتم: ای مادر، برای خود مانند دیگران دعا نکردی؟، در پاسخ فرمود: ای پسرم، اَلْجارُ ثُمَّ الدَارُ:

«نخست همسایه، بعد خانه».

مرحوم صدوق (ره) نقل می‏کند: فاطمه (س) فرمود: از رسول خدا (ص) شنیدم می‏فرمود: «در روز جمعه، ساعتی وجود دارد که هرگاه مسلمانی در آن ساعت، خیری از خدا بخواهد، قطعاً خداوند خواسته‏ی او را برآورد می‏کند»، پرسیدم: آن ساعت کدام ساعت است؟ در پاسخ فرمود: آن ساعت که نصف قرص خورشید در افق پنهان شده و نصف دیگرش هنوز پنهان نشده است».

فاطمه (س) به غلام خود می‏گفت: به بالا برو، هرگاه دیدی که نصف قرص خورشید غروب کرده است، به من خبر بده، تا دعا کنم. و روایت شده: هنگامی که آنحضرت در محراب عبادتش به عبادت می‏ایستاد، نور او برای اهل آسمان می‏درخشید، چنانکه نور ستارگان برای اهل زمین می‏درخشد.