و هرگاه که قدرتی از لشکرهای شیطان جلوه میکرد، و یا فردی از مشرکین، دهان بغض و عداوت میگشود، پیامبر (ص) برادر خود علی بن ابیطالب را برای مقابله و دفع دشمن میفرستاد، و علی (ع) میرفت و مأموریت خود را انجام میداد و بدون نتیجه از میدان، برنمیگشت، او بال و پر دشمن را زیر پای خود میگذاشت، و شعلههای آتش مخالفین را، با شمشیرش خاموش مینمود، و رنجها را مخلصانه برای خدا تحمّل میکرد، و برای اجرای فرمان خدا نهایت کوشش را مینمود، او نزدیکترین انسانها به رسول خدا (ص) بود، او در میان دوستان خدا، عظمت ویژهای داشت، او آستین را بالا زده و با کمال خلوص در راه جهاد و انجام وظیفه تلاش میکرد.
ولی شما در فکر عیش و نوش خود بودید، و همواره در انتظار آن بودید که حوادث بد و ناگوار شامل حال ما خانواده گردد، و شما هنگام پیشروی صفوف دشمن، عقبنشینی میکردید، و از میدان بدر میرفتید.