و در پارهای از روایات آمده، فاطمه (س) یکی از سواران چهارگانه روز قیامت است که سوار بر «غَضْباء»، ناقهی (شتر) رسول خدا (ص) میگردد و وارد محشر میشود.
مرحوم ابن شهر آشوب، روایت میکند: هنگامی که پیامبر اسلام (ص) در بستر رحلت قرار گرفت، ناقهی غضباء به پیامبر (ص) عرض کرد، مرا بعد از خود برای چه کسی وصیت میکنی؟
پیامبر (ص) فرمود: «ای غضباء، خدا به تو برکت دهد، تو از آن دخترم فاطمه (س) هستی، که در دنیا و آخرت بر تو سوار میگردد».
هنگامی که پیامبر (ص) رحلت کرد، آن ناقه، شبانه نزد فاطمه (س) آمد و گفت: سلام بر تو ای دختر رسول خدا، اکنون فراق من از دنیا نزدیک شده است، سوگند به خدا پس از رحلت رسول خدا (ص) لب به آب و علف نزدهام، آن ناقه (از فراق جانسوز پیامبر) سه روز بعد از رحلت رسول خدا (ص) جان داد.
و در تفسیر فرات ابن ابراهیم نقل شده که امیر مؤمنان علی (ع) فرمود: روزی رسول خدا (ص) بر فاطمه (س) وارد شد، در حالی که فاطمه (س) غمگین بود،
پیامبر (ص) مطالبی دربارهی قیامت فرمود تا به اینجا رسید: ای فاطمه! هنگامی که به در بهشت رسیدی دوازده هزار حوریّه با تو ملاقات میکنند، که قبلاً با هیچکس ملاقات نکردهاند و بعد از ملاقات با تو نیز با هیچکس ملاقات نمینمایند، در دست آنها سلاحی از نور است، آنها بر ناقههائی از نور سوار هستند که پالان آن ناقهها از طلای زرد و یاقوت سرخ می‌باشد، مهار آنها از مروارید تر است، و بر هر ناقه بساطی از سُنْدُس که با جواهر آبدار، مرصّع و متراکم می‌باشد، قرار دارد، هنگامی که وارد بهشت گردی، بهشتیان از قدوم تو شادمان گردند، و از برای شیعیان تو مائده (سفرههای) مخصوصی که بر کرسی نور قرار دارند حاضر کنند، و از غذای آن تناول کنند، در حالی که سایر مردم هنوز درگیر حساب و کتاب خود هستند، و از برای شیعیان تو آنچه را که میل داشته باشند، همیشه آماده و مهیّا شده است.
و هنگامی که اولیاء خدا در بهشت استقرار مییابند، حضرت آدم (ع) و همهی پیامبران بعد از او، به زیارت تو میآیند.(1)
1) سند این حدیث به ابنعباس میرسد و او از علی (ع) نقل میکند، حدیث طولانی است که فراز فوق، قسمتی از آن است، مشروح آن در کتاب ریاحین الشّریعه ج 1 ص 225 تا 228 آمده است (مترجم).
