علّامه ابومنصور طبرسی (متوفّی 588 ه) در کتاب احتجاج، و علی بن ابراهیم از امام صادق (ع) نقل میکنند که فرمود: هنگامی که بیعت با ابوبکر پایان یافت و امر خلافت او بر مهاجران و انصار، استقرار گرفت و سامان یافت، ابوبکر مأمورین خود را به فدک(1) فرستاد تا نمایندهی فاطمه (س) را از سرزمین فدک اخراج نماید، و این دستور اجرا شد، اینک در اینجا در رابطه با فدک، به مطالب زیر توجّه کنید:
1) فدک، روستای آباد و حاصلخیز در نزدیک خیبر، در 140 کیلومتری مدینه بود که آب فراوان و نخستان بسیار داشت، در سال هفتم هجرت هنگامی که مسلمین همراه پیامبر (ص)، خیبر را فتح کردند، فدک بعد از خیبر یگانه نقطهی اتکاء یهودیان در حجاز بود، یهودیان منطقهی فدک بر اثر ترس و رعبی که به دلشان افتاده بود، بدون جنگ تسلیم پیامبر (ص) شدند و فدک را در اختیار آن حضرت گذاشتند، از آن پس فدک به عنوان ملک شخصی پیامبر (ص) به شمار میرفت.وقتی که آیهی 26 سورهی اسراء نازل شد که:وَ آتِ ذوالْقُربی حَقَّةُ… «و حق نزدیکان را بپرداز» طبق اسناد معتبر از کتب شیعه و سنّی، پیامبر (ص) فدک را به فاطمه (س) بخشید (میزان الاعتدال ج 2 ص 288- کنزالعمال ج 2 ص 158- مجمعالبیان و درّالمنثور ذیل آیه 26 اسراء)- مترجم.
