در کتاب احتجاج طبرسی (ج 1 ص 147) از سُوید بن غفله نقل شده، هنگامی که
حضرت فاطمه (س) در بستر وفات قرار گرفت، زنان مهاجر و انصار به عیادت او آمدند و عرض کردند: ای دختر پیامبر (ص) چگونه صبح کردی در مورد این بیماری که داری؟
فاطمه (س) پس از حمد و ثنای الهی، و درود بر پدرش رسول خدا (ص) (مطالبی فرمود که خلاصهاش این است):
فرمود: صبح نمودم که به خدا سوگند دنیای شما را نمیپسندم، و مردهای شما را دشمن دارم، پس از آنکه آنها را در زیر دندان خود آزمودم و از دهانم بیرون افکندم، و پس از آنکه آنها را با محک آزمایش، شناختم و با آنها دشمن شدم.
چقدر زشت است: کُند شدن شمشیرها بعد از تیزی آنها (نصرت مردان شما از اسلام در آغاز، و سستی آنها در زمان حاضر).
چقدر زشت است: بازیچه انگاشتن امور، بعد از جدیّت (و استقامت مردان شما در آغاز، و بیتفاوتی آنها در زمان حاضر).
چقدر زشت است: که انسان پس از ایمان، از مرز دین خارج گردد.
چقدر بد است: پیروزی از هوسهای نفسانی و لغزیدن و به دنبال آن دستخوش عذاب الهی شدن.
چه بسیار زشت است: کیفر سخت الهی برای این گروه که (بر اثر عدم دفاع از حقوق ما) خود را مستحق عذاب همیشگی آخرت نمودند، ناگزیر بار سنگین عذاب را بر گردن آنها افکندم، و ننگ اعمال زشتشان را بر اطراف آنها انداختم، آنها را رها ساختم، و ننگها را مانند لباس بر اندام آنان پوشاندم.
پس از رحمت وسیع خداوند، بریده و دور باد رحمت الهی از آن قومی که به ما ستم نمودند، وای بر آنها که مقام رهبری را از کوههای سطبر و استوار رسالت برگرفتند، و پایههای نبوّت و هدایت و محل نزول جبرئیل را از صاحب حقش محروم نمودند.
آگاه باشید: کردار مردان شما زیانی آشکار است، چرا که آنها از ابوالحسن علی (ع) روی گردانیدند، سوگند به خدا روی گردانی آنها از علی (ع) به این خاطر است که شمشیر علی (ع) در میدانهای نبرد، تیز و کوبنده بود، او باکی از مرگ نداشت و با پنجهی پرتوان خود، دلاوران دشمن را به خاک هلاکت میافکند، به خدا سوگند اگر آنها زمام امور امّت را بدست علی (ع) میدادند، او هر کسی را که از راه
راست منحرف میشد، به راه راست میآورد، و هر کسی را که از حجّت روشن، روی برمیتافت به سوی آن میکشانید، او به گونهای با مدارا مردم را به راه راست سیر میداد که دهان سیرکننده مجروح نشود، و جانش خسته نگردد، و آنها را به آبگاه خوشگوار و فراوان وارد میساخت، آبگاهی که نهرهای آن از آب صاف، لبریز است، و اطراف آن نهرها پاک و پاکیزه است.
آری علی (ع) آنها را در چنین آبگاهی سیراب میکرد، و آشکارا و نهان آنها را نصیحت مینمود، در صورتی که خود آن حضرت، از دنیای آنها بهرهمند نمیشد. مگر به مقدار شربت آبی که تشنگی خود را برطرف سازد، و اندکی غذا که گرسنگی او را رفع کند، اگر او عهدهدار مقام رهبری میشد، انسانهای راستین و دروغین، پارسا و حریص از همدیگر جدا و آشکار میشدند.
وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَاتَّقوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السّماءِ وَ الارْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا فَاَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ
: «و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند، ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند، برکات آسمان و زمین را بر آنها میگشائیم ولی آنها (حقایق را) تکذیب کردند، ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم». (اعراف- 96)
وَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هؤلاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئاتُ ما کَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِینَ
: «و کسانی که از این گروه ظلم کردند، گرفتار کیفر اعمال بد خود خواهند شد و هرگز نمیتوانند از چنگال عذاب الهی بگریزند». (زُمَر- 51)
تقلّب روزگار را بنگر!… ای کاش میدانستم که این مردم (بیوفا) به چه بنای بلندی تکیه نمودهاند و به چه کسانی متمسّک شدهاند، و به چه خاندانی توهین و ستم کردند، چه راهنمای بدی برگزیدند؟!
آنها بر ما ستم کردند و دست از یاری ما کشیدند، سوگند به خدا شاهپرهای نیرومند را رها کرده و به پرهای مرغان ناتوان چسبیدند، به خاک مالیده باد آن بینیهائی که صاحبانشان گمان میبرند کار نیکو میکنند، ولی تبهکار جاهل هستند.
اَفَمَنْ یَهْدِی اِلَی الْحقِّ اَحَقُّ اَنْ یُتَّبَعَ اَمَّنْ لا یَهِدّیَ اِلَّا اَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ
: «آیا کسی که هدایت به حق میکند، برای پیروی شایستهتر است یا آن کسی که خود
هدایت نمیشود، مگر هدایتش کنند، چه میشود شما را؟ چگونه داوری میکنید؟»
(یونس- 35)
آگاه باشید! سوگند به جانم این کردار (مردان) شما در رحم زمان بارور شد و سرانجام مدّت حمل به پایان میرسد، و وقت نتیجه به پیش آید، بنابراین با این کردارتان، خون تازه و زهر کشنده بدوشید، هنگام کیفر فرامیرسد آنگاه که گمراهان به سزای خود میرسند، و آیندگان عاقبت پیشینیان را مینگرند… منتظر فتنه و بلا باشید، و خود را برای شمشیرهای برّنده و سلطهی ستمگران و هرج و مرج عمومی آماده سازید که آن ستمگران یاغی اندوختههای شما را چپاول کنند و اندکی برای شما بگذارند، و جمعیت شما را قتل عام نمایند، آنگاه حسرت زیاد میکشید که چرا از خطّ رهبری صحیح منحرف شدهاید؟ و دلهایتان کور شده است.
آیا شما را با اجبار به سوی رهبری صحیح وادار کنیم با اینکه خودتان از پیمودن این راه بیمیل هستید؟.
