با مطالعه در زندگی بسیاری از یاران رسول خدا و مسلمانان صدر اسلام، هیچگونه شکّی باقی نمیماند که آنها زندگی جاهلی را وداع گفتند، اسلام آوردند و به حفظ قرآن پرداختند و در راه اسلام قدم برداشتند.
نه میشود آنها را متّهم به شرک و کفر نمود و نه در اسلامشان تردید داشت.
پس چرا ساکت شدند؟
و دست از دفاع کشیدند؟
و پیمان شکستند؟
و سفارشات رسول خدا را نادیده انگاشتند؟
دلیل ضعفها و جدائی آنان را باید در ترس و زبونی آنها جستجو نمود که در کنار ایمان و اسلامشان. شهامت و شجاعت نداشتند و در برابر کودتای نظامی سران سقیفه، و تهدیدها و تشویقهایشان در جا زدند.
ترس از جان و مال.
ترس از ناموس.
ترس از خانه و کاشانه، قدرت و مقام.
آنها را به ذلّت و خواری کشاند و برای همیشه محکوم تاریخ شدند که حضرت فاطمه (علیهاالسلام) فرمودند:
وَ اَبْعَدْتُمْ مِنْ هُوَ اَحَقّ بالْبَسْطِ وَالْقَبْضِ «و آنکس را که سزاوار به قبض و بسط امور بود از زمامداری دور کردهاید».
وَ خَلَوْتُمْ بِالدّعَةِ «اِلَی الدّعَةِ) «با راحت باش خلوت کردهاید».
وَ نَجَوْتُمْ مِنَ الضّیقِ بِالسّعَةِ «و از تنگنای زندگی سخت به فراخنای آن رسیدهاید».
فَمَجَجْتُمْ ما وَعَیْتُمْ «در اثر آن آنچه را که حفظ کرده بودید از دهان بیرون افکندید».
وَدَسَعْتُمُ الّذی تَسَوّغْتُمْ «و آنچه را که فرو برده بودید استفراغ کردید».
فَاِنْ تَکْفُرُوا اَنْتُم وَ مَنْ فِی الاَرْضِ جَمیعاً فَاِنّ اللّهَ لَغَنِیّ حَمیدُ «پس بدانید اگر شما و هر که در زمین است کافر شوید خدای تعالی بینیاز از همگان و ستوده است».
