زهرا، زهرا

دنیاست چو قطره‏ای و، دریا، زهرا++

کی فرصت جلوه دارد اینجا، زهرا

قدرش بود امروز نهان چون دیروز++

هنگامه کند ولیک فردا، زهرا

خالق چو کتاب خلقت انشا فرمود++

عالم چو الفبا شد و معنی، زهرا

«احمد» که خدا گفت به مدحش: لولاک++

کی می‏شدی آفریده، لولا، زهرا

«طاها» و «علی» دو بیکران دریایند++

و آن برزخ مابین دو دریا، زهرا

او سر خدا و لیله القدر نبی است++

خیر دو سرا، درخت طوبی، زهرا

بر تخت جلال، از همه والاتر++

بر مسند افتخار، یکتا، زهرا

در «آل‏کسا» محور شخصیتهاست++

مابین «آب» و «بعل» و «بنیها» زهرا

سر سلسله‏ی نسل پیمبر، کوثر++

سرچشمه‏ی نور چشم طاها، زهرا

تنها نه همین مادر سبطین است او++

فرمود نبی: «ام‏ابیها» زهرا

آن پایه که دیروز پیمبر بنهاد++

امروز نگهداشته برپا، زهرا

از «احمد» و «مرتضی» چه باقی ماند++

از مجمعشان، شود چو منها، زهرا

حرمت بنگر که در صفوف محشر++

یکی زن نبود سواره الا زهرا

هنگام شفاعت چو رسد روز جزا++

کافی است برای شیعه، تنها، زهرا

حیف است «حسانا» که در آتش سوزد++

آن شیعه که ورد اوست: زهرا، زهرا