حدیث 108
قالت:
1 قد کان بعدک انباء و هنبثة++
لو کنت شاهدها لم یکبر الخطب
2 انا فقد ناک فقد الارض وابلها++
و اختل قومک فاشهدهم فقد نکبوا
3 و کل اهل له قربی و منزلة++
عند الاله علی الادنین مقترب
4 ابدت رجال لنا نجوی صدورهم++
لما مضیت و حالت دونک الترب
5 تجهمتنا رجال و استخف بنا++
لما فقدت و کل الارض مغتصب
6 و کنت بدرا و نورا یستضاء به++
علیک تنزل من ذی العزة الکتب
7 و کان جبریل بالایات یؤنسنا++
فقد فقدت فکل الخیر محتجب
8 فلیت قبلک کان الموت صادفنا++
لما مضیت و حالت دونک الحجب
9 انا رزئنا بما لم یرز ذو شجن++
من البریة لا عجم و لا عرب
10 سیعلم المتولی الظلم حامتنا++
یوم القیمة انی سوف ینقلب
11 فسوف نبکیک ما عشنا و ما بقیت++
منا العیون بتهمال لها سکب
12 و قد زرئنا به محضا خلیفته++
صافی الضرآئب و الاعراق و النسب
13 فانت خیر عباد الله کلهم++
و اصدق الناس حین الصدق و الکذب
14 و کان جبریل روح القدس زائرنا++
فغاب عنا فکل الخیر محتجب
15 ضاقت علی بلاد بعد ما رحبت++
و سیم سبطاک خسفا فیه لی نصب
1. بعد از تو خبرها و مسائل مختلف و بلاهای در هم پیچیدهای پیش آمد که اگر تو میبودی آن چنان بزرگ جلوه نمیکرد.
2. ما تو را از دست دادیم، مانند سرزمینی که از باران محروم شود، و قوم تو مختل ماند بیا ببین آنها را که (چگونه) از راه منحرف شدند.
3. هر خاندانی که برای او نزد خدا قرب و منزلتی بود، نزد بیگانگان هم محترم بود (غیر از ما که حرمت ما را در هم شکستند).
4. مردانی چند از امت تو همین که رفتی و پرده خاک میان ما و تو فاصله انداخت اسرار سینهها را آشکار کردند.
5. همین که تو رفتی، مردانی دیگر به ما روترش کردند و ما را کوچک شمردند و زمینهای ما غصب شد.
6. پدر! تو ماه شب چهارده ما و چراغ روشن زندگانی (ما) بودی و از جانب پروردگار بر تو فرامینی نازل میشد.
7. جبرئیل با آیات قرآنی، مونس ما بود، ولی وقتی تو رفتی، همهی خیرها پوشیده گردید.
8. ای کاش که پیش از تو مرده بودیم. آنگاه که از میان ما رفتی و خاک ترا در زیر خود پنهان کرد (و پرده و حجابها بین ما فاصله انداخت)
9. به راستی ما بلادیدگان به مصیبتی گرفتار شدیم که هیچ بلا دیدهای نه در عجم و نه در عرب آن چنان مبتلا نگشته است.
10. آن کس که به ستم کردن بر قبیله ما دست زده باشد روز قیامت خواهد دانست که به کجا خواهد رفت!.
11. تا زندهایم و چشم داریم، بر تو اشک میریزیم و مثل ابر بهار بر تو میگرییم.
12. ما به رفتن کسی مصیبت زدهایم که خلقت او بیآلایش، اخلاق او بیغل و غش، ریشهی تبار او، والا و نسب او سرآمد انساب است.
13. پس تو (ای پدر) بهترین همهی بندگان و در هنگام سخن گفتن راستگوترین مردم بودی.
14. جبرئیل امین، تا زنده بودی زیارت ما را ترک نمیکرد و چون رفتی سایه از ما برگرفت و هر خیری از ما رو پوشانده است.
15. بعد از تو دنیا بر من تنگ شد، پس از آن که گشاده بود و به دو نوهات ستمی روا داشته شد که برای من درد و رنج فراوان دارد.(1)
1) احقاق الحق ج 10 ص 433 و بحارالانوار ج 43 ص 196 و الغدیر ج 7 ص 192 و 79.
