انتقاد شدید از انصار

سپس فاطمه (س) متوجّه انصار (مسلمین مدینه) شد و فرمود:

یا مَعْشَرَ الْفُتْیَةِ وَ اَعْضادَ الْمِلّةِ وَ اَنْصارَ الْاِسْلامِ، ما هذِهِ الْغَمِیزَةِ فِی حَقِّی…

«ای گروه جوانمردان! و پشتیبانان دین، و یاوران اسلام، این چه ضعف و سستی است که درباره‏ی من مرتکب می‏شوید که به دادخواهی من جواب نمی‏دهید؟! مگر پدرم رسول خدا (ص) نفرمود که: حقوق پدران را درباره‏ی فرزندانشان رعایت کنید، چه زود تغییر کردید؟ و از ادای حقوق پدران را درباره‏ی فرزندانشان رعایت کنید، چه زود تغییر کردید؟ و از ادای حقوق سر برتافتید، با آنکه قدرت و نیرو دارید، و برای شما آسان است که از حق من دفاع کنید، حضرت محمد (ص) تازه رحلت کرده و شما دین او را به همین زودی از بین بردید، سوگند به خدا مرگ او مصیبت بزرگی بود که آثارش همه جا را فراگرفته، و رخنه و شکاف بزرگی ایجاد کرد و کسی نیست که این شکاف را مسدود کند…».

آگاه باشید! گفتنیها را گفتم، با آنکه یقین دارم که ذلّت و خواری، شما را فراگرفته و سودی ندارد، ولی چه کنم که اندوه دل طغیان کرد و خشم بالا گرفت، سینه‏ام تنگ شد و آنچه را در دل داشتم جهت اتمام حجت برای شما بیان کردم، آری شما آنچه می‏خواستید به چنگ آوردید و بر مرکب مراد خود سوار شدید و آن را رام خود گردانیدید، امّا ننگ و عار حق‏کشی برای شما باقی ماند و داغ و علامت آن بر پیشانی شما نقش بست که تا پایان جهان، محو نخواهد گردید، و در آخرت نیز آتش عذابی که بر دلها اثر می‏کند و آنها را می‏گُدازد، گریبانگیر شما خواهد بود، بر من هم می‏گذرد و تحمّلش برایم آسان است، که خدا ناظر حال من و کردار شما است.

وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ: «و بزودی آنها که ستم کردند می‏دانند که بازگشت آنها به کجاست!». (شعراء- 227)

من دختر پیامبر هستم که شما را از عذاب شدید سرپیچی از فرمان حق، برحذر داشت.