عرب تازه مسلمانی در مسجد مدینه از مردم کمک خواست، پیامبر صلی الله علیه و آله
باصحاب خود نگریست.
سلمان فارسی برخاست
تا نیاز آن بیچاره را بر طرف سازد
هر جا رفت با دست خالی برگشت.
با ناامیدی به طرف مسجد میآمد که چشمش به منزل حضرت زهرا علیهاالسلام افتاد، با خود گفت:
فاطمه علیهاالسلام سر چشمهی نیکوکاری است
درب خانه را کوبید و داستان عرب مستمند را شرح داد.
حضرت زهرا علیهاالسلام فرمود:
حدیث 62
قالت: یا سلمان و الذی بعث محمدا بالحق نبیا ان لنا ثلاثا ما طعمنا و ان الحسن و الحسین قد اضطربا علی من شدة الجوع، ثم رقدا کانهما فرخان منتوفان و لکن لا ارد الخیر اذا نزل الخیر ببابی.
(ای سلمان! سوگند به خداوندی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را به پیامبری برگزید، سه روز است که غذا نخوردهایم، و فرزندانم حسن و حسین علیهماالسلام از شدت گرسنگی بیقراری میکردند و خسته و مانده به خواب رفتهاند.
اما من، نیکی و نیکوکاری را که در خانهی مرا کوبیده است، رد نمیکنم)
آن گاه پیراهن خود را به سلمان داد تا در مغازهی شمعون یهودی گرو گذاشته، مقداری خرما و جو، قرض بگیرد.
سلمان فارسی میگوید: پس از دریافت جو و خرما به طرف منزل فاطمه علیهاالسلام آمده و گفتم: دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله! مقداری از این غذاها را برای فرزندان گرسنهات بردار پاسخ داد:
حدیث 63
قالت: یا سلمان هذا شیء امضیناه لله عز و جل لسنا ناخذ منه شیئا
(ای سلمان! این کار را فقط برای خدای بزرگ انجام دادیم و هرگز از آن چیزی برنمیداریم).(1)
1) احقاق الحق ج 10 ص 321 و بحارالانوار ج 43 ص 73 و کتاب عوالم ج 11 ص 168.
